ผมรักแม่.... ผมรักแม่ ...แม่ครับผมรักแม่......
เรื่องราวของเหตุการณ์ในชีวิตที่ถูกบันทึกไว้ในหนังสือเล่มนี้..... หลังจากที่ผู้คนเหล่านั้นได้จากโลกนี้ไปแล้ว.....
ความจริงได้ถูกบันทึกไว้.. โดยตัวเขาเอง ... สิ่งหนึ่งที่เขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส นั่นคือ... เหตุการณ์ที่เขาควรจะทำในขณะที่มีชีวิตอยู่... แต่ไม่ได้ทำ.. นั่นคือ .... ขอเชิญทุกท่านเปิดอ่านดู... บางที...ท่านควรจะทำเหมือนกัน.. แต่ยังไม่ได้ทำ.... มันอาจจะไม่สำคัญและไม่เร่งรีบ แต่นั่น.... มันอาจจะทำให้ท่านต้องทนทุกข์ทรมานตลอดไป จนชั่วนิรันดร... และนี่เป็นข้อความตอนหนึ่งที่ถูกบันทึกไว้
นี่คือสถานที่แห่งหนึ่ง.... ที่มีผู้คนมากมายรวมตัวกันอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้ ที่นี่ มิใช่สถานที่แห่งความสุข .... แต่เขาเหล่านั้นต้องทนทุกข์ทรมาน กับการกระทำของเขา หลังจากที่ได้จากโลกนี้ไปแล้ว...... จริง ๆ แล้ว สถานที่ ที่เขาควรจะไป นั่นคือ สวรรค์ ที่ที่พระเจ้าทรงเตรียมไว้สำหรับวิญญาณทั้งหลาย เพื่อมีชีวิตนิรันดรกับพระองค์
ขณะที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ในโลก พระองค์มิได้ทรงลืมเลือนพวกเขา พระองค์อยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา... เพื่อที่จะนำชีวิตเดินทางตรงไปสู่นิรันดร
ทุกคนถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้มีเสรีภาพในทางความคิด...... เพื่อที่จะสร้างความรุ่งเรือง และความสวยสดงดงามให้กับโลกที่เขามีชีวิตอยู่ เพื่อความสงบสุข.......... แต่เขาเหล่านั้นไม่ได้ใช้ความอัศจรรย์ที่ถูกสร้างขึ้นมา....กลับเลือกทางเดินที่คดเคี้ยว ลดเลี้ยวไปสู่หนทางที่มืดมน และอับแสง..... และนี่เป็นช่วงชีวิตของวิญญาณผู้หนึ่ง ที่บันทึกไว้ เพื่อเป็นข้อความเตือนใจให้กับผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่...
***********************************
ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวายที่สถานีรถไฟ ผู้คนมากมายแบกสัมภาระเตรียมเดินทางเพื่อที่จะไปพบกับครอบครัว ผู้ที่เขารักและคิดถึงมาตลอดเวลา พวกเขาจากบ้านมานาน และนี่เป็นโอกาสที่ดี มีวันหยุดยาว เป็นเทศกาลวันสงกรานต์ที่ยิ่งใหญ่ ประเพณีที่ดีงามของชาวไทย ทุกคนรอคอยโอกาสนี้.... เพื่อจะได้กลับบ้าน....เป็นความชุลมุนที่ทุกคนเต็มใจ ใบหน้าของเขาอิ่มเอิบ พร้อมกับเหงื่อไคล ท่ามกลางความร้อนในเดือนเมษายน .... ทุกคนหวังที่จะได้กลับไปหาพ่อแม่พี่น้อง ... พวกเขาได้พยายามเก็บเงินทองที่หามาได้ด้วยความยากลำบาก ในการใช้ชีวิตในเมืองหลวง .... หวังว่าเงินเหล่านี้คงจะช่วยครอบครัวที่รักของเขาได้ ในระดับหนึ่ง....
ชีวิตในชนบท ถึงแม้จะมีความสุข อบอุ่น แต่รายได้ไม่อำนวยให้พวกเขาเท่าไร ถึงแม้จะทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อย หน้าสู้ฟ้า หลังสู้ดิน... แต่ไม่ทำให้พวกเขามีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น แต่ก็ยังคงทำต่อไป...อดทน..และรอคอย ..... ในที่สุด.. ลูกหลานที่เขารัก ต้องจากเขาไป เพื่อหาโอกาสที่ดี ในเมืองหลวง
อิน ก็เป็นผู้หนึ่งที่ต้องเดินทางจากบ้านมาเพื่อทำงาน หาเงิน ส่งเลี้ยงครอบครัว พ่อแม่ และน้องสาววัย 12 ปีของเขา อินเป็นความหวังของครอบครัว เป็นเด็กกตัญญู รักพ่อแม่ และน้องสาวของเขามาก เขาต้องอดทนในการทำงาน เป็นช่างทำสีรถยนต์..... อินพักอยู่ในอู่รถ ไม่ยอมไปเที่ยวที่ไหน ขยันขันแข็งในการทำงานอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย เป็นที่รักของเถ้าแก่ และเพื่อนๆ ทำงาน....อินหวังว่าเงินทองที่เขาเก็บออม จะช่วยให้ พ่อแม่ และน้องสาวที่รัก มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น .....
เช้าวันที่ 10 เมษายน.... ใบหน้าของอิน เต็มไปด้วยความฝัน อีกไม่นาน อินก็จะพบกับพ่อแม่ น้องสาวของเขา กระเป๋าใบใหม่ บรรจุสัมภาระของฝากให้กับน้องสาว และแน่นอนมีเงินเก็บที่อินภูมิใจ ยอมอดออมอย่างยากลำบากในชีวิตเมืองหลวง จำนวนไม่น้อยสำหรับอิน 15,000 บาท คงพอที่จะช่วยให้พ่อแม่และค่าเล่าเรียนของน้องได้มาก...... อีกไม่นานก็จะถึงหัวลำโพง รถเมล์ที่เขายืนอยู่ อัดแอไปด้วยผู้คนแน่นขนัด...... อินถูกกระแทกอย่างแรง มีเสียงเอะอะร้องวีด โวยวายของหญิงสาว ผู้หนึ่ง ที่อยู่ข้างหน้าของอิน สายตาของอินเห็นอย่างชัดเจน ผู้หญิงถูกวัยรุ่นกระชากสร้อย สร้อยยังอยู่ในมือของผู้ร้าย... อินเข้าไปจับแย่งกับผู้ร้าย โดยสัญชาติญาณที่จะช่วยหญิงสาว อินได้ยินเสียงดัง สนั่น รู้สึกเจ็บ เสียวที่ช่องท้อง เสียงร้องเอะอะดังจากผู้คนรอบกาย มีคนถูกยิง......อินรู้สึกหน้ามืด ล้มลง อินเห็นหน้าพ่อแม่และน้องสาว วูบหนึ่ง และไม่รู้อะไรอีกเลย ....
ในห้องพักที่สกปรก รกรุงรัง เกลื่อนกลาดด้วยขวดเหล้า เบียร์ อบอวลด้วยกลิ่นกัญชา เสียงเพลงเร่าร้อนดังกระหึ่ม วัยรุ่นหนุ่มสาว 10 กว่าคน มึนเมากับเหล้าและยาเสพยติดหลากหลาย .....
เสียงอ้อแอ้ของ แจ๊ค วัยรุ่น ตะโกนอย่างสะใจ เอ๊ย เต็มที่โว๊ย... ไม่มีอะไร...มันไอ้หน้าโง่...ทำตัวเป็นพระเอก ...เป็นไง โป้งเดียวอยู่...มีของแถมต่างหาก ...อีก หมื่นห้าโว้ย สะใจ สะใจ เย้ เย้ เย้ ผู้คนในห้องตอบรับอย่างบ้าคลั่ง ไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นเลย .... นอกจากความสะใจ เท่านั้น.... เหตุการณ์ดำเนินต่อไปอย่างมัวมัน.... เสียงเคาะประตู อย่างรุนแรง เปิดประตู นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ... เปิดประตู ...โครม ..ประตูเปิดออกอย่างแรง เจ้าหน้าที่ตำรวจกรูเข้ามา... แจ็ค กระโดดออกทางหน้าต่างระเบียง หายไปกับความมืด....
เสียงหอบ หายใจ ถี่ ๆ ของแจ๊ค กระชั้นขึ้น โชคดีไม่โดนจับ ไม่รู้เพื่อน ๆ เป็นไงบ้าง แจ๊คนอนทรุดตัวลงกับกองหญ้าอย่างเหนื่อยอ่อน กระหายน้ำ เหงื่อไคลท่วมกาย แจ๊คหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย........
แจ๊ค ตื่นขึ้นได้แล้ว มีเพื่อนมาหา.... ตื่น ตื่น เสียงแม่ปลุกให้แจ๊คตื่น แจ๊คเป็นลูกคนเดียว พ่อแจ๊คเสียชีวิตไปแล้ว แม่ของแจ๊ก เก็บของเก่าขาย หาเลี้ยงแจ๊คด้วยความเหนื่อยยาก แม่รักแจ็คมาก ตามใจทุกอย่าง แต่แจ๊คไม่มีความรู้สึกรักแม่เลย แจ๊คอายที่แม่เป็นคนยากจน แจ๊คอายเพื่อนในโรงเรียน แจ๊คหนีโรงเรียนอยู่เสมอ
วันหนึ่งแจ็คได้พบเพื่อนกลุ่มหนึ่ง ไปเล่นเกมด้วยกัน แจ๊กรักเพื่อนมาก หนีไปนอนกับกลุ่มเพื่อน บ่อยครั้งแจ๊คซ้อนท้ายรถจักรยานยนต์ของเพื่อน ซิ่งรถด้วยกัน แจ๊ครู้สึกสะใจ .... ในที่สุดชีวิตของแจ๊กก็ติดยาเสพยติด และหาเงินกับเืพื่อนโดยซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ วิ่งชิงทรัพย์ และล้วงกระเป๋าบนรถเมล์ และสถานที่คนพลุกพล่าน.... แจ็คไม่เคยคิดที่จะดูแลแม่เลย ... เมื่อไรที่แจ๊คหาเงินไม่ได้ ก็จะเข้ามาขอแม่ ทั้งบังคับขู่เข็ญ และทำร้ายแม่ เพื่อให้ได้เงินมาซื้อยาบ้า....
แจ๊คตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย เสียงแม่บอกว่า มีเพื่อนมาหา....
แจ๊คไม่เห็นแม่ ........แม่คงจะออกไปค้นหาของข้างตามถังขยะในหมู่บ้านเช่นเคย
แจ๊ครู้สึกคุ้นหน้า คนแปลกหน้าที่มาหา... สีหน้าเขาเคร่งเครียด และเสียใจ เสียงพูดด้วยความเคืองแค้น... คุณทำกับผมได้ัยังไง....รู้ไหม...คนที่รอคอยผมเขาเป็นยังไง... มาเลย มาตามมาดูกัน.... แล้วคว้าขอเสื้อของแจ็คลากแจ๊ค ออกไป แจ๊คพยายามขัดขืน แต่สู้แรงไม่ได้ ในที่สุดแจ๊กก็ตามไปกับคนแปลกหน้าผู้นั้น ......
....ณ กระท่อมชายทุ่งที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง แจ๊ค ไม่รู้จักสถานที่.... ชายแปลกหน้าดึงแขนแจ๊คอย่างรุนแรง มาดูสิ...
เด็กสาวร้องบอกแม่ ... แม่อย่าคอยเลย พี่คงไม่ได้มา... นี่ก็ึดึกแล้ว... เสียงแม่ตอบอย่างหมดหวัง... แม่จะคอย ลูกแม่ต้องมา อิน ไม่เคยโกหกแม่ ... อินต้องมา .. แม่จะคอย น้องสาวน้ำตาไหล สงสารแม่ แม่รอคอยอย่างนี้มา 5 วันแล้ว... แม่ไม่ยอมกินข้าว ไม่ยอมนอน ได้แต่ชะเง้อคอย ..คอยว่าลูกอินที่รัก จะกลับมาเมื่อใด....
ก่อนวันสงกรานต์ แม่รู้สึกอิ่มเอิบในหัวใจ แม่ได้รับจดหมายจากอิน อินจะกลับบ้าน แม่เฝ้ารอคอยวันที่อินจะกลับมา อย่างมีความหวัง จะได้เห็นหน้าลูกรัก ...ลูกเป็นเด็กดี พระต้องคุ้มครอง ... ถ้าไม่ได้อินช่วยเหลือที่บ้าน แม่คงจะลำบากมาก แม่ทำงานไม่ได้เต็มที่ เพราะแม่เป็นอัมพฤกษ์ น้องสาวก็ยังเรียนอยู่ แต่ก็พยายามช่วยดูแลแม่ .... ครอบครัวนี้เป็นที่รักของคนในหมู่บ้าน เขาเป็นคนดีที่ตกทุกข์ได้ยาก แต่ก็โชคดีที่มีลูกกตัญญูทั้งสองคน โดยเฉพาะอิน....
แจ๊ค เห็นชายแปลกหน้า มีน้ำตาไหล อาบแก้ม หน้าตาเขาเศร้าสลด ... แจ๊ก แปลกใจ คุณเป็นใคร...? ? เป็นอะไรกับแม่ชราคนนี้? เป็นใครหรือ? ชายแปลกหน้าตอบ.... จำไม่ได้หรือ? คนที่คุณยิงฉันบนรถเมล์ไง?
แจ๊ค ผงะ ...งั้นคุณเป็นผี นะซิ... แจ๊คตะโกนด้วยความกลัว...แล้วจะเอายังไง....
ชายแปลกหน้า ตอบ ฉันชื่ออิน เป็นลูกของแม่คนนั้น ... น้องสาวของฉัน... ฉันกำลังจะมาหาแม่... เอาเงินมาให้แม่.....ตอนนี้ฉันมาหาแม่ไม่ได้แล้ว ... สิ่งที่ฉันต้องการทำ ฉันทำไม่ได้แล้ว .... เพราะคุณนั่นเอง...ฉันจะไม่ให้อภัยเด็ดขาด... คุณทำให้แม่ฉันลำบาก น้องสาวขาดที่พึ่ง... คุณเลวมาก..แล้วจะเอายังไง...ฉันยอมมอบตัวก็ได้...
จะมอบตัวหรือ? ฉันไม่ยอมให้อภัยเด็ดขาด เพราะถ้านายออกจากคุก นายก็คงทำเหมือนเดิม อีกหลายคนก็คงลำบากเพราะนาย ฉันไม่อภัย นายเด็ดขาด จนกว่า....นายจะรู้สึกเป็นทุกข์เสียใจที่ได้ทำ์บาป... อย่างจริงใจ และขอโทษต่อพระเจ้า... คืนดีต่อพระองค์....สัญญาว่าจะไม่ทำบาปอีกต่อไป....พระองค์อภัยให้นายเสมอ....เพราะพระองค์รักทุกคน ๆ อย่างหมดหัวใจ.... นายกลับตัวซะ .....จะได้มีโอกาสทำสิ่งที่ควรทำ...ไม่ยังงั้น นายจะทุกข์เสียใจ ตกอยู่ในไฟชำระอย่างทรมาน....แต่ตอนนี้ถึงแม้นายจะสำนึก นายก็สายไปแล้ว...... นายจะต้องได้รับโทษที่นายกระทำผิดต่อฉัน ต่อแม่ของนายที่รักนายมาก อยากรู้ไหมว่าแม่นายลำบากยังไง....รักนายยังไง.... ตามมาดูซิ...
เช้ามืด....เสียงหมาเห่ากระชั้น ....เสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ...หญิงชราเดินลากขา ด้วยความเป็นอัมพฤกษ์ของนางอย่างเชื่องช้า มือขวาที่พอจะใช้งานได้ จับถุงขยะอย่างแน่น เกรงว่ามันจะหลุดจากมือไป อย่างน้อยถ้านางขายได้ ก็คงจะพอกินข้าววันนี้ได้บ้าง... ถ้าลูกกลับมา...ลูกจะได้มีข้าวกิน.. นางถูกหมากัดบ่อยครั้ง จนนางเริ่มชินชา นางไม่มีสิทธิ์เลือก .... นี่คือที่ทำมาหากินของนาง ที่คนอื่นรังเกียจ.... ไม่ต้องการทำ แต่ก็มีผู้คนจำนวนมาก ยอมรับการทำงานอาชีพนี้.... นางอยากเห็นคนที่มีอำนาจวาสนา ปกครองบ้านเมือง ช่วยนาง.. แต่ไม่มีแม้แต่เงา... ได้ยินเสียงพูดจากรัฐบาล...จนหนวกหู.... ไม่มีใครมาช่วยนางจริง ๆ นางได้แต่ภาวนา... ให้มีผู้ใจดีมาช่วย อย่างน้อยอย่ารังเกียจนางเลย .... เพราะนางก็มีศักดิ์ศรีของความเป็นคนเหมือนกัน....
แจ๊ค สงสารแม่ ร้องไห้ สะอึกสะอื้น แจ๊ค ไม่เคยดูแลแม่เลย แม่ครับ.... ผมขอโทษ... ผมจะไม่ทำอีกแล้ว... ผมจะดูแลแม่ ไม่ให้ลำบากอีกต่อไป... ผมรักแม่ ผมรักแม่ครับ..... ผมรักแม่ครับ เสียงตะโกนอย่างโหยหวล!!!!
อินเข้ามาปลอบใจ แจ๊ค... เสียใจด้วยนะ.... แจ๊ค..ต้องไปแล้ว เราต้องแยกกันที่นี้ เราต่างคนต่างก็เสียชีวิตแล้วทั้งคู่.... นายเอง ก็กระโดดหนีตำรวจ ตกตึกตาย.... นายไม่มีโอกาสรักแม่นายอีกต่อไปแล้ว....เสียใจด้วย.... นายอยากจะบอกกับใครไหม? ...... พวกเขาจะได้กลับใจ มีโอกาสมาเลี้ยงดู พ่อแม่ ครอบครัว ให้ความรักต่อท่าน ทุกวัน...ด้วยการไม่กระทำบาป หลงผิด อีกต่อไป...... กลับใจมาหาพระเถิด ก่อนที่จะสายเกินไป
