นักบุญสกอลัสติกา
พรหมจารี |
ค.ศ.480-543 (ฉลอง 10 กุมภาพันธ์) |
สกอลัสติกา เกิดที่เมืองนอร์เซีย
ประเทศอิตาลี เป็นน้องสาวของนักบุญเบเนดิก ผู้ตั้งคณะฤาษีเบเนดิกติน สกอลัสติกา
ตามศัพท์แปลว่า นักศึกษา
สกอลัสติกา ขออนุญาตบิดาไปบวช เธอเป็นผู้ที่ว่านอนสอนง่าย
เพื่อว่าพระจิตเจ้าจะได้ทำงานในตัวเธออย่างมีประสิทธิภาพ สกอลัสติกาก้าวหน้าไปสู่ความศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็ว
เธอย้ายมาตั้งอารามใกล้ๆ ภูเขากัสสิดน ซึ่งเบเนดิกพี่ชายของเธอได้มาตั้งอยู่ที่เชิงเขานี้
ห่างจากอารามของพี่ชายของเธอประมาณ 5 ไมล์ ที่อารามแห่งนี้มีสตรีมากมายถวายตัวภายใต้การนำของเธอ
ตัวสกอลัสติกามาพบกับเบเนดิกพี่ชายปีละครั้ง เป็นเวลาที่เบเนดิกถ่ายทอดความศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับจากพระเป็นเจ้า
และสอนให้เธอบรรลุถึงความดีบริบูรณ์ในชีวิตนักบวช โดยอาศัยการทรมานกายและความรักต่อพระเป็นเจ้า
สกอลัสติกามีวิญญาณที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง ชีวิตทั้งชีวิตของเธอเป็นชีวิตการเพ่งญาณ
เธอถือวินัยตามตัวอักษรเลยทีเดียว
เบเนดิก ได้เห็นวิญญาณของสกอลัสติกา
น้องสาวลอยขึ้นสวรรค์เป็นรูปนกพิราบ ห้อมล้อมไปด้วยแสงสว่างอันรุ่งโรจน์ ท่านรู้สึกยินดีที่ได้ทราบข่าวการตายอย่างศักดิ์สิทธิ์ของน้องสาวผู้นี้
SCHOLASTICA
Memorial
10 February
Profile
Twin sister of Saint Benedict. Noblility. Her mother died in childbirth.
Nun. See the Readings section below for Pope Saint Gregory's telling of
some of the stories of her life.
Born
480
Died
543 of natural causes
Name Meaning
she who has leisure to devote to study
Patronage
against rain, convulsive children, nuns, storms
Readings
Scholastica, the sister of Saint Benedict, had been consecrated to God from
her earliest years. She was accustomed to visiting her brother once a year.
He would come down to meet her at a place on the monastery property, not
far outside the gate.
One day she came as usual and her saintly brother went with some of his
disciples; they spent the whole day praising God and talking of sacred things.
As night fell they had supper together.
Their spiritual conversation went on and the hour grew late. The holy nun
said to her brother, "Please do not leave me tonight; let us go on
until morning talking about the delights of the spiritual life."
"Sister," he replied, "What are you saying? I simply cannot
stay outside my cell."
When she heard her brother refuse her request, the holy woman joined her
hands on the table, laid her head on them and began to pray. As she raised
her head from the table, there were such brilliant flashes of lightning,
such great peals of thunder and such a heavy downpour of rain that neither
Benedict nor his brethren could stir across the threshold of the place where
they had been seated. Sadly, he began to complain.
"May God forgive you, sister. What have you done?"
"Well, she answered, "I asked you and you would not listen; so
I asked my God and he did listen. So now go off, if you can, leave me and
return to your monastery."
So it came about that they stayed awake the whole night, engrossed in their
conversation about the spiritual life.
Three days later, Benedict was in his cell. Looking up to the sky, he saw
his sister's soul leave her body in the form of a dove, and fly up to the
secret places of heaven. Rejoicing in her great glory, he thanked almighty
God with hymns and words of praise. He then sent his brethren to bring her
body to the monastery and lay it in the tomb he had prepared for himself.
from Dialogues by Pope Saint Gregory the Great