กษัตริย์มีบัญชาให้นายช่างฝันสร้างพระราชวังที่สวยที่สุด นายช่างฝันใช้เวลาหลายวันหลายคืนเขียนแบบพระราชวัง
....... หลายเดือนผ่านไปกษัตริย์เสด็จทอดพระเนตรงาน แต่ไม่พบอะไรเลย
"พระราชวังที่เราให้สร้างอยู่ที่ไหน" กษัตริย์ถามนายช่างฝัน
นายช่างฝันส่งกระดาษปึกหนาๆ ให้กษัตริย์ มันคือร่างแบบของพระราชวังกษัตริย์ทรงฉงนพระทัย ตรัสว่า "นี่มันแค่ภาพร่าง เราต้องการพระราชวัง"
กษัตริย์ไล่นายช่างฝันไป แล้วมีรับสั่งให้ตามนายทำงาน เมื่อนายทำงานมาเข้าเฝ้า .....
กษัตริย์บัญชาให้ไปสร้างพระราชวัง
นายทำงานไปจุดที่เตรียมไว้สำหรับสร้างพระราชวัง เขาลงมือทำงานด้วยความกระตือรือร้น เขาทำงานหามรุ่งหามค่ำ แล้วงานเสร็จภายในหนึ่งสัปดาห์
นายทำงานทูลเชิญกษัตริย์ ให้เสด็จทอดพระเนตร
พระองค์ทรงฉงนพระทัยอีกครั้ง เพราะทอดพระเนตรเห็นแต่สิ่งก่อสร้างอาคาร ที่น่าเกลียดอัปลักษณ์
พระองค์จึงขับไล่นายทำงานไป
ขณะที่นายทำงานเดินกลับ เขาบังเอิญพบกับนายช่างฝันตามทาง
ทั้งสองสนทนาถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
นายช่างฝันเสนอว่า "เราทั้งสองเป็นผู้ไร้ประโยชน์ หากเราแยกกันทำงาน....
เรามาร่วมกันสร้างพระราชวังกันเถิด ฉันจะเป็นผู้ออกแบบ นายจะเป็นคนสร้าง"
ทั้งสองกลับไปยังที่ก่อสร้าง นายช่างฝันเขียนแบบ นายทำงานเป็นผู้ก่อสร้าง เมื่อผลงานเสร็จเรียบร้อย
เขาทูลเชิญกษัตริย์เสด็จ มันเป็นพระราชวังที่สวยที่สุดที่กษัตริย์เคยทอดพระเนตร
พระองค์ตรัสถามว่า "ใครเป็นคนสร้าง"
"เราสองคนเป็นคนสร้าง" ทั้งสองทูลตอบกษัตริย์ทรงมีพระบัญชาว่า "ตั้งแต่นี้ไป เจ้าทั้งสองต้องทำงานด้วยกัน"
"ความฝันที่ปราศจากกิจการก็ไร้ประโยชน์ งานที่ปราศจากวิสัยทัศน์ก็ไร้ค่า"
