วันหนึ่ง...ไก่ขี้ขลาดตัวหนึ่งสวดขอต่อรุกขเทวดาในป่าให้มันมีความกล้าหาญชาญชัย
รุกขเทวดาประทานพรให้ตามที่ไก่ขอโดยเปลี่ยนให้มันเป็นเสือ....
ถึงกระนั้น...เมื่อไก่ซึ่งกลายเป็นเสือไปพบสิงโต...มันก็ตัวสั่นด้วยความกลัว และวิ่งหนีไป"ฉันเป็นเสือแล้ว ยังไม่กล้าหาญเลย" ไก่บ่น และร้องทุกข์ต่อเทวดา "โปรดเปลี่ยนข้าให้กลายเป็นสิงโตเถิด"
รุกขเทวดาประทานพรให้อีก โดยเปลี่ยนไก่ให้เป็นสิงโต
แต่พอมันไปพบช้าง มันก็วิ่งหนีเพราะกลัวช้างมาก
...ไก่ก็ไปอ้อนวอนขอรุกขเทวดาอีก ขอให้เปลี่ยนมันเป็นช้าง แต่เมื่อไก่ซึ่งกลายเป็นช้างไปเจอนายพราน มันก็วิ่งหนีด้วยความตกใจกลัวเช่นเคย
ไก่ไปหารุกขเทวดา เพื่อขอความช่วยเหลืออีกครั้ง ไก่ขอให้เปลี่ยนมันเป็นมนุษย์ และมันก็ได้เป็นมนุษย์ ขณะเดินไปตามถนน ไก่ซึ่งขณะนี้เปลี่ยนเป็นมนุษย์แล้ว มองเห็นเงาตัวเอง ก็วิ่งหนีด้วยความกลัวอีกเช่นเคย
เมื่อการณ์เป็นเช่นนี้ รุกขเทวดาจึงตำหนิไก่ว่า
"ไม่ว่าเราจะเปลี่ยนเจ้าเป็นอะไรก็ตาม เจ้าจะไม่มีความกล้าตราบใดที่เจ้ายังมีหัวใจของไก่อยู่"
"คุณค่าของชีวิตเรา ไม่ขึ้นอยู่กับว่าเราเป็นใคร แต่ขึ้นอยู่กับว่าเรามีชีวิตเพื่ออะไร"