นิทานสอนใจ
|
เรื่อง....ลูกเศรษฐี
|
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพ่อค้าคนหนึ่งเป็นคนร่ำรวยมาก เขารู้จักใช้เงินของเขาอย่างประหยัด ทำให้เขามีเงินเพิ่มขึ้นตลอดเวลา และมีมากพอที่จะใช้ไปได้ทั้งชีวิตของเขาเลยทีเดียว แต่พ่อค้าก็มีลูกชายอยู่ 1 คน เป็นคนที่ฟุ่มเฟือย ไม่รู้จักคุณค่าของเงินเลย เขาเป็นเด็กเกเร ชอบแกล้งผู้อื่น และไม่ยอมเรียนหนังสือเลย ไม่ว่าพ่อของเขาจะเคี่ยวเข็ญอย่างไร จึงทำให้เงินของพ่อค้าเริ่มน้อยลงทุกวัน พ่อค้าก็ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงไปปรึกษาเพื่อนที่เป็นพ่อค้าด้วยกัน แต่ก็ไม่มีใครช่วยอบรมลูกชายของเขาได้ จนมาวันหนึ่งขณะที่พ่อค้าจะเดินทางไปตลาด ก็เห็นเด็กขอทานคนหนึ่งเข้า เด็กคนนี้รู้จักเก็บออมและใช้เงิน ทำให้พ่อค้าคิดหาสาเหตุที่ลูกชายของตนใช้เงินเก่งและเกเร น่าจะมีเหตุผลมาจากการที่พ่อค้ามีเงินและตามใจลูกนั่นเอง พ่อค้าจึงได้วางแผนกับเพื่อนที่จะสั่งสอนลูกให้เป็นคนประหยัดและรู้ค่าของเงินให้ได้ โดยในวันต่อมาพ่อค้าได้เรียกลูกเข้ามาคุย และบอกกับลูกของตนว่าตอนนี้พ่อแก่แล้ว เงินที่เรามีอยู่วันนี้ เจ้าหนี้เขาก็จะมายึดคืน หวังว่าลูกคงจะปรับตัวได้และใช้เงินประหยัดขึ้นนะ ในตอนแรกชายหนุ่มก็ไม่เชื่อ คิดว่าพ่อล้อเล่น แต่ก็ต้องเปลี่ยนความคิดเมื่อเจ้าหนี้พากันมายึดทรัพย์ไปเกือบหมด เหลือเงินอยู่ไม่เท่าไร ในตอนแรกลูกเศรษฐียังไม่รู้สึก ได้ใช้เงินที่มีอย่างสนุก จน 1 อาทิตย์ผ่านไป เงินก็หมด ต้องขอยืมคนอื่น พอนานเข้าก็ไม่มีใครให้ยืม ลูกเศรษฐีจึงกลายมาเป็นขอทานที่ต้องนอนตามข้างถนน ในตอนนี้เองลูกเศรษฐีก็คิดได้ว่าตอนที่พ่อยังมีเงินอยู่ เขาน่าจะตั้งใจเรียนและประหยัดมากกว่านี้ เมื่อคิดได้เช่นนั้น ลูกเศรษฐีก็เริ่มเก็บเงิน และรับจ้างทำงานทุกอย่าง เพื่อที่จะเก็บเงินซึ่งทำให้เขารู้จักค่าของเงินมากขึ้น เปลี่ยนจากคนฟุ่มเฟือยมาเป็นคนประหยัดเก็บออม จนเวลาผ่านไปครึ่งปี พ่อของเขาก็มาหาและพาเขาไปที่บ้าน พร้อมเล่าเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง และหลังจากนั้นชายหนุ่มซึ่งเคยตกอับก็รู้จักค่าของเงิน และการประหยัด..
