ซาซิมา เป็นผู้นำปฏิวัติที่ลุกขึ้นมาต่อสู้กับผู้นำประเทศที่เป็นทรราช เบียดเบียนข่มเหง และเอารัดเอาเปรียบประชาชน ที่สุดเธอถูกจับและถูกขังคุก ในขณะที่อยู่ในคุกเธอขับร้องบทเพลงที่เกี่ยวข้องกับสันติสุข และความยุติธรรมในสังคมที่เธอเองเป็นผู้แต่งขึ้น
บทเพลงของเธอเป็นบทเพลงแห่งความจริง และนำมาซึ่งความประทับใจแก่ทุกคนที่ติดตามอุดมการณ์ของเธอ พวกเขาเริ่มขับร้องบทเพลงนี้ เป็นเหมือนความหวัง และแรงบันดาลใจให้พวกเขาต่อสู้ต่อไปเพื่อความดีงามในสังคม และด้วยเหตุนี้ผู้นำประเทศจึงสั่งให้เจ้าหน้าที่ตัดลิ้นของซาชิมา เพื่อเธอจะไม่สามารถขับร้องบทเพลงของเธอได้ต่อไป แต่สายไปเสียแล้ว....
แม้ผู้นำจะสั่งให้ตัดลิ้นของซาชิมาเพื่อทำให้เธอเงียบ แต่ผู้ติดตามเธอคนอื่นๆ ยังคงร้องเพลงที่เธอสอนพวกเขา อีกครั้งหนึ่ง ผู้นำประเทศได้สั่งให้ทหารไปจับผู้ติดตามเธอทุกคนและตัดลิ้นของพวกเขา ผู้นำหวังว่ามันจะทำให้บทเพลงและอุดมการณ์ของเธอถึงจุดจบเสียที แต่สายไปเสียแล้ว....
บทเพลงของซาชิมาแพร่หลายไปยังหมู่บ้านใกล้เคียง และมันสร้างความประทับใจแก่ผู้คนที่นั่น พวกเขาเริ่มขับขานบทเพลงนั้น ยิ่งผู้นำห้ามและทำร้ายผู้ที่ร้องเพลงบนทนี้มากเท่าใด ดูเหมือนว่าผู้คนเริ่มรู้จัก และร้องเพลงนี้มากยิ่งขึ้น มันค่อยๆ แพร่หลายไปในเมืองต่างๆ ทุกเมืองในที่สุดผู้คนส่วนใหญ่ในอาณาจักรนี้ต่างตระหนักถึงความจริง และความดีงามที่ซาชิมาบอก พวกเขาเริ่มร้องเพลงของเธอ มันเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสังคม ในที่สุดมีการเปลี่ยนแปลงผู้นำประเทศ และแน่นอนนโยบายของผู้นำคนใหม่เน้นที่จะสร้างสันติสุข และความยุติธรรมในสังคม บรรดาประชาชนและคณะผู้นำกลุ่มใหม่เดินทางมาที่คุกเพื่อปลดปล่อยซาชิมาให้เป็นอิสระ แต่สายไปเสียแล้ว....
ซาซิมาตายเสียแล้ว ทุกคนเสียใจมาก บ้างก็ร่ำไห้ขณะที่มองร่างอันไร้วิญญาณของเธอ ในความโศกเศร้าพวกเขาได้ยินเสียงเพลงของซาชิมาอีกครั้งหนึ่ง เสียงนี้ไม่ได้ออกมาจากปากของพวกเขา แต่มันดังและฝังแน่นอยู่ในหัวใจของพวกเขา เป็นบทเพลงอมตะที่ไม่มีวันตาย.......